Is de obsessie van de filmindustrie voor groenblauw en oranje doorgeslagen?
Chappie (2015).
Sinds het moment dat de filmindustrie overstapte van analoog naar digitaal, hebben regisseurs en coloristen tijdens postproductie filters toegepast en kleurtinten aangepast om de sfeer van hun werk te beïnvloeden. Het intensieve gebruik van sepiakleuren van de Coen Brothers in hun film O Brother, Where Art Thou? uit 2000 wordt als één van de eerste voorbeelden beschouwd.
Sindsdien is het aantal films dat zich concentreert op twee specifieke kleuren—blauwgroen en oranje—gestaag toegenomen. Mad Max, The Avengers , vrijwel elke film van Michael Bay... Zodra je het een keer hebt gezien, vergeet je het nooit meer.
O Brother, Where Art Thou? (2000).
Transformers (2007).
Deze tweekleurenrevolutie heeft een verhitte discussie veroorzaakt, zowel onder filmkenners als filmfans. Voordat we het daar over gaan hebben, moeten we eerst begrijpen waarom juist deze twee kleuren zoveel worden gebruikt.
Waarom blauwgroen en oranje werken
Het antwoord vind je in kleurenharmonie. Oranje en blauwgroen bevinden zich op de tegenoverliggende zijden van de kleurencirkel, waardoor ze dus zogenoemde 'complementaire' kleuren zijn. Wanneer ze bij elkaar worden geplaatst, zorgt het contrast dat hierdoor ontstaat ervoor dat de beelden 'knallen' en tot leven komen.
Kleurtonen kunnen ook worden gebruikt om slim de aandacht te vestigen op de belangrijke aspecten van een film. Oranje legt bijvoorbeeld de nadruk op huidtinten of de explosies in een actiefilm, terwijl blauwgroen doorgaans wordt toegepast op schaduwen en achtergronden om contrast te creëren met de rest van de scène.
Total Recall (2012).
Behalve om deze visuele voordelen, kunnen regisseurs deze kleuren ook gebruiken om een bepaalde boodschap over te brengen. In een artikel over hetzelfde onderwerp schrijft TV Tropes: "...fel oranje en koel blauw worden sterk geassocieerd met tegengestelde concepten zoals vuur en ijs, aarde en lucht, land en zee, dag en nacht, betrokkenheid en elegante onverschilligheid, ouderwetse explosies en futuristische scifi."
Waarom deze kleuren niet werken
Daarnaast zijn er net zoveel mensen die het grondig oneens zijn met deze trend. Sommigen zien het als niets meer dan een soort visuele hyperbool: een overdrijving van kleur en contrast in een poging om alles er zo levendig mogelijk uit te laten zien. De website Film Junk schrijft: "Als je hoort bij de groep die vindt dat grote studio's kampen met een tekort aan ideeën voor scripts, kun je nu ook lid worden van de groep die vindt dat ze een tekort aan ideeën voor kleur hebben."
Het gevolg van deze vastberadenheid om alles blauwgroen en oranje te maken, is dat dit nu de typische 'filmlook' is geworden. Bijna alles wat uit Hollywood komt, heeft hetzelfde kleurenpatroon. Dit gemakzuchtig kopiëren kan ertoe leiden dat regisseurs en coloristen niet echt meer hun best doen om het publiek geïnteresseerd te houden.
Mad Max: Fury Road (2015).
Anderen vinden het gewoon nutteloos. Films hebben altijd een natuurlijke neiging naar complementaire kleuren gehad, dus wat voegt het nog toe kleurgradatie toe te passen? Als het werkt dan werkt het en dat blijkt ook hier een waarheid als een koe.
Je hebt de meningen van anderen gehoord, maar wat vind je ervan? Ben je in de ban van blauwgroen en oranje of heb je door die kleurexplosie geen zin meer om naar de bioscoop te gaan? Vertel het ons in de opmerkingen hieronder.
