profile.country.BE.title
Deel 1 kan je hier lezen.
B) Brandpuntsafstand (“de millimeters van een lens”): zoomlenzen en primelenzen, telelenzen en groothoeklenzen
Zoomlenzen worden gekenmerkt door twee cijfers in de benaming van de lens: bv. 10-18, 24-70, 18-55, 16-50, 70-200, 70-400, 50-500, etc.. Deze cijfers geven het bereik van de brandpuntsafstanden van de lens weer, uitgedrukt in mm’s. Het eerste getal geeft het meest “uitgezoomde” beeld weer van de lens. Het tweede cijfer is het maximaal ingezoomde beeld dat mogelijk is.
Hoe lager de brandpuntsafstand, hoe breder het beeld, hoe meer je op één foto kan krijgen. Wil je bijvoorbeeld een grote groep mensen fotograferen die allemaal op één foto passen, heb je een lens nodig met een kleine brandpuntsafstand. (bv. een 10-18mm lens) Wil je dieren in de natuur ongestoord kunnen fotograferen op een grotere afstand, dan heb je een lens nodig met een grote brandpuntsafstand. (bv. een 70-400mm lens) Fotografeer je graag mensen met een zoomlens, dan kies je best een 55-210mm of soortgelijk.
Met een zoomlens kan je alle tussenliggende brandpuntsafstanden gebruiken, van de laagste tot de hoogste brandpuntsafstand. (bv. voor een 10-18mm lens kan je ook bijvoorbeeld 13mm selecteren als 10mm je een té breed beeld geeft).
Een zoomlens is te herkennen aan twee ringen: een scherpstelring en een zoomring.
Primelenzen zijn lenzen die slechts één welbepaalde brandpuntsafstand hebben. Je kan met deze lenzen niet zoomen. (bv. 50mm F1.8) Bij zoomlenzen heb je de flexibiliteit van te kunnen in- en uitzoomen, primelenzen daarentegen bieden hogere optische kwaliteiten (zoals scherpte, en kleurafwijkingen; ze zijn immers ontworpen voor slechts één brandpuntsafstand i.p.v. een compromis tussen verschillende brandpuntsafstanden) en zijn doorgaans lichtsterker.
Waar zoomlenzen zelden lichtsterker zijn dan F2.8 (met enkele uitzonderingen), gaan moderne primelenzen tot F0.95. Ze zijn dus bij uitstek uiterst geschikt om in donkerdere omstandigheden te fotograferen (zoals binnenhuis) of wanneer een wazige achtergrond beoogd wordt. (bv. portretten)
Een 70-200 F2.8 lens is een voorbeeld van een zoomlens terwijl een 200mm F2.8 lens een voorbeeld is van een primelens. Wanneer de zoomlens op 200mm F2.8 wordt ingesteld, geeft dit nagenoeg eenzelfde beeld als de 200mm F2.8 primelens. Je boet flexibiliteit in met de primelens, maar de primelens heeft wel superieure optische kwaliteiten in vergelijking met de zoomlens.
Breedhoeklenzen en telelenzen kunnen zowel primelenzen of zoomlenzen zijn. Een voorbeeld van een breedhoek zoomlens is de Sony E 10-18mm F4 OSS, een voorbeeld van een breedhoek primelens is de Sony E 16mm F2.8. Een voorbeeld van een tele zoomlens is de Sony FE 70-200 F4 G OSS, een voorbeeld van een tele primelens is de Minolta 400mm F4.5 G.
Een primelens heeft slechts één ring: een scherpstelring.
Macrolenzen maken een bijzondere groep van primelenzen uit. Macrolenzen kunnen een stuk dichter scherpstellen dan gelijknamige lenzen zonder de macrotoevoegingen met een grotere vergroting tot gevolg.
Sony heeft twee 35mm APS-C E-lenzen in haar gamma: 35mm F1.8 OSS en een 35mm F3.5 macro. De eerstgenoemde lens heeft een minimale scherpstelafstand van 30cm. Dit betekent dat de afstand van het onderwerp tot aan de beeldsensor van de camera (dus niet tot aan het voorste lenselement van de lens) minstens 30cm moet bedragen om te kunnen scherpstellen.
Ter vergelijking: de 35mm F3.5 macro heeft een minimale scherpstelafstand van 9.5cm. Een onderwerp op 30cm zal door beide lenzen eenzelfde vergroting van het onderwerp geven, maar onderwerpen op afstanden kleiner dan 30cm kunnen enkel gefotografeerd worden met de 35mm macrolens. Door dichterbij scherp te stellen, wordt het onderwerp groter afgebeeld. Merk op dat je met een macrolens ook op “normale” afstanden kan fotograferen.
Tip: Je kan ook met een niet-macrolens dichterbij scherpstellen door het gebruik van extension tubes. Opmerking: Soms wordt het woord “macro” toegevoegd aan zoomlenzen om aan te geven dat de zoomlens dichter kan scherpstellen dan gelijkwaardige zoomlenzen in dezelfde klasse. Een “echte” macrolens haalt echter minstens een dubbel zo grote vergroting (1:1).
C) Diafragmawaarden (F-getallen)
Een minstens even belangrijk aspect van lenzen naast brandpuntsafstanden zijn de diafragmawaarden (of lichtsterkte) van een lens. Deze worden achter de brandpuntsafstand vermeld, voorafgegaan met een “F”. Bijvoorbeeld 10-18mm F4. Sommige lenzen hebben een andere (verwarrende) notatie: 35mm 1:2 (22). Wanneer een dergelijke notatie gevonden wordt (typisch voor oudere lenzen), is de F-waarde het cijfer na de “:” (in dit voorbeeld betreft het een F2 lens en niet F1.2). Hoe lager de F-waarde, hoe lichtsterker een lens is (je kan in donkerdere omstandigheden fotograferen) en ook hoe sterker je het onderwerp kan isoleren van de achtergrond.
Veel zoomlenzen hebben twee waarden die het F-getal aanduiden, bv. Sony E 18-200 F3.5-6.3. Dit betekent dat op 18mm een maximaal diafragma van F3.5 beschikbaar is, terwijl op 200mm F6.3 beschikbaar is. Deze waarden zeggen echter niets over hoe snel het diafragma verandert tussen 18mm en 200mm. Op 19mm is de zilveren 18-200mm lens reeds F4. Het verloop van de diafragmawaarden van deze lens kan je hier vinden. Sony heeft drie verschillende 18-200mm F3.5-6.3 zoomlenzen voor E-mount in haar gamma. Op papier lijken deze 18-200mm F3.5-6.3 identieke F-waarden te hebben. Het verschil tussen deze versies is het verloop van de tussenliggende F-waarden. De LE-versie van de 18-200mm lens, verliest sneller lichtsterkte dan de oorspronkelijke, zilveren 18-200mm lens van Sony. Het verlies aan lichtsterkte van de LE-versie heeft wel als gevolg dat de LE-versie minder weegt en compacter is. Het verloop van de F-waarden kan je echter niet op voorhand weten.
Sony 18-200 F3.5-6.3 LE OSS is smaller, compacter en lichter in gewicht. Als keerzijde verliest deze LE-versie sneller lichtsterkte t.o.v. de originele 18-200mm F3.5-6.3.
De eerste versie die Sony uitbracht van de 18-200mm F3.5-6.3. Deze versie blijft over de verschillende brandpuntsafstanden langer profiteren van meer lichtsterkte. Het formaat en gewicht moet je er wel bijnemen.
D) De lensvatting: “SEL” en “SAL”
Sinds de introductie van de nieuwe α7 en α7R bestaat de term “Nex” officieel niet meer, maar voor de eenvoud zal deze term in dit artikel toch nog gebruikt worden.
SEL (Sony E-mount Lens) is een afkorting waarmee Sony lenzen met een E-vatting (=E-mount) mee aanduidt. Dit betekent dat in principe elke E-mount lens rechtstreeks op een E-mount camera geplaatst kan worden. E-mount camera’s omvatten alle Nex-camera’s en de nieuwe full-frame α7(R) camera’s. Hoewel elke E-mount lens gebruikt kan worden op elke E-mount camera, worden E-mount lenzen in twee groepen onderverdeeld: E-lenzen en FE-lenzen.
E-lenzen zijn Sony E-mount lenzen met een kleinere beeldcirkel bestemd voor gebruik op camera’s met een APS-C sensor. Elke Nex-camera is hiervan een voorbeeld. E-lenzen werken op FF-camera’s, maar geven sterke vignettering. Op een E-mount camera kan je dus zowel E als FE-lenzen gebruiken.
FE-lenzen zijn Sony E-mount lenzen met een grotere beeldcirkel bestemd voor camera’s met een Full-frame sensor (α7II). Een FE-lens kan, zoals eerder vemeld, zonder problemen (dus zonder vignettering) gebruikt worden op een Nex-camera met een APS-C sensor. Echter, dit heeft twee belangrijke implicaties: FE-lenzen zijn een stuk duurder dan E-lenzen, zowel door de kleinere oplage, het gecompliceerdere design alsook het glaswerk met een grotere glasoppervlak. Opmerking: FE-lenzen zijn ook in feite ook E-lenzen, maar hebben als opschrift FE in de benaming op de lens.
Een andere implicatie is dat FE-lenzen typisch een langere brandpuntsafstand hebben dan lenzen die ontworpen worden voor APS-C sensor tot 300mm. Een voorbeeld hiervan is de E-kitlens (16-50mm F3.5-5.6) en de FE-kitlens (28-70mm F3.5-F5.6). Boven 300mm worden om economische redenen bijna uitsluitend full-frame lenzen gemaakt.
De Sony FE 28-70 F3.5-5.6 OSS is de kitlens van de Full-frame camera A7. Merk op: FE opschrift op de lens nabij de lensvatting.
Belangrijke opmerking (!): De brandpuntsafstand vermeld op de lens geven de effectieve mm’s weer van de lens, ongeacht deze lens specifiek ontworpen is voor APS-C of FF sensors. De 16-50mm F3.5-5.6 kitlens is ontworpen voor APS-C sensor, maar geeft desondanks op een FF-camera een beeld van 16mm wanneer volledig uitgezoomd wordt. Dezelfde 16-50mm F3.5-5.6 kitlens geeft op een Nex-camera met een APS-C sensor een beeld (uitgezoomd op 16mm) dat overeenstemt met 24mm op een FF-camera (immers: 16mm x 1.5 cropfactor voor APS-C sensors). De FE-kitlens is ontworpen voor FF-sensors en geeft een beeld van 28mm op FF-sensors wanneer volledig uitgezoomd wordt. De 16-50mm lens geeft op een Nex-camera een effectieve 35mm equivalente brandpuntsafstand van 24-75mm. Je hebt dus meer breedhoek (én meer tele) met de 16-50mm lens (24-75mm in 35mm FF eq.) op een Nex-camera dan de 28-70mm lens op een FF-camera. Omgekeerd: op een Nex-camera wordt het 35mm equivalente beeld 28mm x 1.5 = 42mm. Gebruik je de FE-kitlens op een Nex-camera, dan zal je merken dat je aanzienlijk minder breedhoek hebt.
SAL (Sony A-mount Lens) is een afkorting waarmee Sony lenzen met een A-vatting mee aanduidt. Deze lenzen zijn, mits het gebruik van een adapter (LA-EA-1, -2, -3 of -4) Afhankelijk van de gebruikte adapter heb je behoud van automatische scherpstelling, beeldstabilisatie is echter nooit aanwezig bij SAL-lenzen in combinatie met E-mount camera’s. SAL lenzen voor APS-C sensors worden aangeduid met “DT” (maar niet altijd op de lens, soms enkel op de verpakking).
E) Beeldstabilisatie (Optical SteadyShot (OSS))
De aan- of afwezigheid van beeldstabilisatie kan een doorslaggevende rol spelen in de keuze van een lens. Beeldstabilisatie staat de fotograaf toe bij tragere sluitertijden (minder licht dat de sensor registreert) toch scherpe beelden te maken. Ook bij het filmen met je E-mount camera is beeldstabilisatie van groot belang. Helaas hebben niet alle Sony E-mount lenzen beeldstabilisatie, OSS in de benaming duidt op optische beeldstabilisatie. Bijvoorbeeld 18-200mm F3.5-6.3 LE OSS. De Sony A7II (december 2014) is de eerste E-mount camera met sensorstabilisatie. Bij deze camera is elke lens (met of zonder OSS) toch gestabiliseerd, zowel het beeld in de zoeker, de foto als tijdens het filmen. Wellicht vormt de A7II de voorbode voor een lange toekomst van sensorgestabiliseerde E-mount camera's.
F) Kwalitatief hoogwaardige lenzen: G-lenzen en Zeiss-lenzen
G-lenzen en Zeiss-lenzen vormen samen de hoogst mogelijke klasse van Sony lenzen. Ze worden vooral gekenmerkt door hun enorm hoogwaardige optische kwaliteiten en dito prijskaartje. Dit betekent echter niet dat lenzen zonder G of Zeiss label noodzakelijk minderwaardig zijn: de Sony E 50mm F1.8 OSS is zelfs een van de allerbeste lenzen gemaakt voor APS-C sensor E-mount camera’s.
Deel gerust mee waarop je jouw keuzes hebt gemaakt om een lens te kiezen!
profile.country.BE.title
Hallo @MJ2505
Proficiat met je 35 1.4! Hoewel ik erg benieuwd ben naar het nieuws dat Sony dit jaar brengen zal, staat de 35 1.4 nog altijd helemaal bovenaan mijn lijstje 
Tof een update te lezen! (hoewel ik je bericht aanvankelijk niet vond, daar je een bericht van oktober vorig jaar afgelopen zaterdag aanpaste )
Wat is je finaal verdict over de A7s? Na enkele maanden toch het gevoel dat je iets miste? (megapixels?)
0online
1867193berichten