Gavin Evans treedt buiten de gebaande paden van fotografie
© Gavin Evans, Sony α7.
Dit artikel bevat schokkende beelden.
De carrière van Gavin Evans begon met een auto-ongeluk.
Als tiener was Gavin bij zijn buurman op bezoek. Hier vond hij een portfolio met foto's uit de tijd dat zijn buurman nog voor de politie van Bermuda werkte. "De foto's waren zo abstract en mooi... Ik was gefascineerd door wat ik zag, terwijl ik niet eens wist waar ik naar keek", aldus Gavin, die zich momenteel "ergens in het duistere, diepe Berlijn" bevindt.
Later bleek dat hij naar gedetailleerd forensisch bewijsmateriaal van een dodelijk auto-ongeluk keek, maar daar kwam hij pas achter nadat zijn buurman hem betrapte en hem een fikse uitbrander gaf. "Ik dacht bij een van de foto's dat het om een discobal ging, want het zag er schitterend uit. Later zag ik pas dat het glasscherven van een autoruit waren die in het hoofd van het slachtoffer waren gevlogen. Toen schrok ik, maar toen ik er voor het eerst naar keek, zag ik alleen maar sprankelende lichteffecten en dacht ik, 'wauw, wat is dit?'"
Sinds die dag is Gavin onveranderd gefascineerd door fotografie. "Ik kwam tot de conclusie dat de meest intieme momenten kunnen worden gefotografeerd. Daardoor realiseerde ik me dat je met deze kunstvorm echt alle kanten op kunt."
© Gavin Evans, Sony α7.
Inmiddels zijn we een paar jaar verder en is Gavin een internationaal gerespecteerd fotograaf. Voor zijn werk doet hij van alles, variërend van om 4 uur 's nachts door de stille straten van Calcutta lopen, tot beroemdheden fotograferen. Hij heeft David Bowie, Gary Oldman en Daniel Craig gefotografeerd, zojuist een opdracht gekregen om 's werelds grootste kunstenaars van 2015 te fotograferen voor het 2015 Edinburgh International Festival, en is onlangs benoemd tot Sony Global Imaging Ambassador voor het Verenigd Koninkrijk.
Maar dit succes is Gavin niet zomaar komen aanwaaien. Hij heeft er keihard voor gewerkt. Achttien maanden lang bracht hij non-stop door in de studio van zijn plaatselijke fotografiedocent. Hij woonde een paar jaar in kraakpanden in Londen en verhuisde later naar Edinburgh. Daar werkte hij in een tweedehandsboekhandel. Al die tijd verloor hij zijn camera geen moment uit het oog.
In deze boekhandel kreeg Gavin zijn grote kans. Hij werd benaderd door een recruiter die hem een baan aanbood als fotograaf en beeldredacteur voor Cut, een magazine over muziek en lifestyle. Ineens bestond zijn gemiddelde dag uit het fotograferen van beroemdheden. Zowel zijn portfolio als zijn netwerk begonnen in rap tempo te groeien.
Eerlijkheid en intimiteit maken de portretfoto's van Gavin uniek. Met elke foto laat hij een kant van de geportretteerde zien die je in het openbaar niet vaak ziet. Dat lukt hem met behulp van zijn psychologische benadering. "Je hoort vaak dat bepaalde mensen een studio in lopen, de fotograaf zien en spontaan weer omdraaien en weglopen. De vraag is dus: hoe hou je iemand vast en hoe maak je de perfecte foto? Door met ze te praten, probeer ik een raakvlak te vinden. Ik observeer ze, probeer specifieke eigenschappen te ontdekken en gebruik deze als uitgangspunt. Het is zinloos om van tevoren te bedenken hoe de sessie zal gaan verlopen, want dat kun je toch nooit zeggen."
© Gavin Evans, Sony α7.
Als je op Gavins Facebook®-profiel kijkt en naar het gedeelte Persoonlijke interesses gaat, zie je twee woorden staan: "challenging conventions", oftewel buiten de gebaande paden treden. Dat klinkt misschien een beetje uit de hoogte, maar dat doet hij wel degelijk bij elk project. Van de eerdergenoemde foto's van beroemdheden tot aan Touch, een project dat al uit meer dan 2500 foto's bestaat. Bij Touch vraagt Gavin de geportretteerde om zijn hand in het beeld te trekken. Het kan worden beschreven als een groot psychosociaal experiment over de persoonlijke ruimte. "Als ze mijn hand pakken en op hun lichaam leggen, weet ik dat ze het niet erg vinden als er iemand in hun persoonlijke ruimte komt. Als ze mijn hand echter op enige afstand houden, dan zegt dat veel over hun persoonlijke ruimte. Op die afstand ligt dan namelijk de grens."
Touch staat lijnrecht tegenover het idee dat bij portretfotografie de ziel van het onderwerp wordt vastgelegd, een idee waar Gavin zich totaal niet in kan vinden. "Ik snap niet dat dat nog steeds vaak wordt gezegd. Ik heb al honderden portretten gemaakt en als anderen ze zien, zien ze dat ik ze heb gemaakt. Kortom, ik ben degene die je terugziet in de foto's en het onderwerp zegt op dat moment iets over mij."
Bij zijn project Nightscapes treedt Gavin niet alleen buiten de gebaande paden van fotografie, maar tevens die van een heel land. Dit project schetst een spookachtig, troosteloos beeld van Calcutta dat volledig afwijkt van de chaos die je overdag ziet.
© Gavin Evans, Sony α7.
Nightscapes was eigenlijk een geluk bij een ongeluk; het was het resultaat van een jetlag. Gavin en zijn partner werden wakker op een tijdstip dat anderen juist gingen slapen. "We werden pas om 23:00 uur wakker omdat we helemaal gesloopt waren. We besloten naar buiten te gaan om te kijken hoe de stad er 's nachts uitzag. Alles was volledig verlaten, alsof er overdag iets ergs was gebeurd. We wandelden door absolute leegte en realiseerden ons dat dat beeld volledig afweek van wat je overdag ziet."
Gavin maakte de foto's met een Sony α7R. Bij het instellen van zijn statief wist hij dat hij iets speciaals ging vastleggen. "De details waren overweldigend. Door in te zoomen, zag ik dingen op de camera die ik met mijn ogen niet kon waarnemen. Neem een willekeurige stad in Europa en je weet dat er 's nachts altijd wel enige activiteit is. In Londen zal het bijvoorbeeld wel rustig zijn, maar er zullen altijd enige tekenen van leven zijn. Maar ga naar Delhi of Calcutta en je zult versteld staan van hoe spookachtig en leeg het er 's nachts is."
Gavin wil in 2015 graag terugkeren naar India om verder te gaan met Nightscapes. Ook wil hij verder met Touch en talloze andere projecten in Berlijn en andere steden. Momenteel concentreert hij zich echter op zijn opdracht voor het Edinburgh International Festival. "Het is de meest indrukwekkende opdracht in mijn carrière tot nu toe omdat ik de mogelijkheid krijg om het festival, waar in augustus en september miljoenen bezoekers op af komen, een volledig nieuwe uitstraling te geven". Wat het uiteindelijke resultaat ook mag worden, het wordt ongetwijfeld erg bijzonder.
